_w4fs.jpg)
- ولی همه ی ما به یه بغل برای خلوت کردن، برای تنهایی، برای گریه و برای بغض هامون نیاز داریم. بغلی که شاید مهم نباشه برای دوست، خواهر یا برادر یا کسی باشه که عاشقش هستیم؛ مهم اینه که همیشه در دسترس باشه، مهم اینه خودش، حتی اگه بهش نگی، متوجه بشه و شونه هاش و بغلش رو در اختیارت بزاره؛ بعد، بهت با تمام وجود بگه :« طوری نیست، درست میشه. » و واقعا هم طوری نباشه، حداقل تا وقتی اون و بغلش رو داری مهم نباشه؛ و واقعا هم درست بشه، با وجود اون درست بشه.
اکثر ما، اون آغوش رو پیدا میکنیم؛ دیر یا زود، یه روزی میرسه که اون پیداش میشه و بهت با آغوشش میفهمونه که تا اون هست، نیاز نیست ناراحتیت رو تو خودت بریزی، انگار که اون بغل، انرژی منفیت رو جذب میکنه. بدون اینکه چیزی در ازاش ازت بخواد.
+ اما... تاحالا فکر کردی اونی که تو بغلش همیشه جا برای تو داره، خودش آغوشش رو پیدا کرده یا نه ؟ چی میشه اگه اون فقط کسی باشه که برای تو اومده تا در اختیار تو باشه، چی میشه اگه بین این همه آغوش توی دنیا... یدونش متعلق به خودش نباشه ؟
- خب.... اون وقت اون میشه تنهاترین آدم روی زمین. آره بعضی وقتا همینقدر تلخه... فکر کن یک آغوش میتونه چه کارایی کنه... :)
